Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝ. ΑΤΤΙΚΗΣ - ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 29/6

Αγαπητοί σφοι και σσες



Καταφέραμε τελικά να βρούμε διαθέσιμη ελεύθερη αίθουσα για συνέλευση και καλούμαστε όλοι και όλες να δώσουμε το παρόν για τα επόμενα βήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ



ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ-ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ

Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 29/6/2009, 7.30 ΜΜ

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΠΑΛΛΗΝΗΣ



Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Γ. Ελαφρού από το ΠΡΙΝ.

Εννιά+ Μία  επισημάνσεις για τις διαχειριστικές, ακραία ευρω-λάγνες και εντός του συστήματος θέσεις τους

Στο πεδίο της οικονομίας οι Οικολόγοι-Πράσινοι μιλούν για ‘’Ανάδειξη και ισχυροποίηση της κοινωνικής οικονομίας (ως μη κερδοσκοπικού «τρίτου τομέα», πέρα από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο)’’. Με άλλα λόγια, δίπλα στην κυριαρχία του κεφαλαίου, που δεν αμφισβητούν  ζητούν να προστεθεί και ο ‘’τρίτος τομέας’’ των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Για να λειτουργήσει ο ‘’τρίτος τομέας’’ διεκδικούν τα ευρουλάκια από τον κοινοτικό και εθνικό προϋπολογισμό, δηλαδή από την τσέπη του κόσμου. Μπίζνες εκ του ασφαλούς, με τα χρήματα του κόσμου και φούμαρα για οικολογία.

Σε ότι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, τονίζουν ότι ‘’Δεν έχουμε λόγους να μην υποστηρίξουμε τη δημόσια διαχείριση όπου αυτή σέβεται τη βιωσιμότητα και λειτουργεί με διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, όμως οι περιπτώσεις αυτές είναι δυστυχώς περιορισμένες. Εξίσου, αν όχι περισσότερο απογοητευτικές είναι και οι επιδόσεις του ιδιωτικού τομέα. Όπου η Κοινωνική Οικονομία μπορεί να δώσει λύσεις, υποστηρίζουμε την επέκτασή της. Διαφορετικά επιλέγουμε κατά περίπτωση τη μορφή διαχείρισης που είναι κάθε φορά πιο συμβατή με τις αλλαγές που απαιτεί η στροφή προς τη βιωσιμότητα.’’. Συνεπώς η προσέγγιση τους είναι ταυτόσημη με αυτή  της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που τονίζουν πως καλό είναι να υπάρχουν δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά πρέπει να βγάζουν κέρδος.

Στο ζήτημα της εργασίας και του συνδικαλισμού, μιλούν για  ‘’συνδικάτα πέρα από συντεχνιακές λογικές, αυτόνομα, ελκυστικά στους εργαζόμενους και αποτελεσματικά στη δράση τους, στηρίζουμε μορφές κοινωνικής οικονομίας που υπερβαίνουν τη μισθωτή εργασία, προωθούμε αντιλήψεις που αποβλέπουν στη συνοχή της ομάδας των εργαζομένων και τη συμμετοχή τους στο παραγόμενο τελικό προϊόν’’. ….Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη δημιουργία και συντήρηση θέσεων εργασίας με κάθε τίμημα… η μισθωτή εργασία δεν αποτελεί τη μόνη μορφή κοινωνικής προσφοράς, και συχνά η αργία μπορεί να είναι εξίσου ή και περισσότερο δημιουργική… Μια κριτική από τη σκοπιά του χορτάτου μικροαστού και αστού. Δεν έχουν ακούσει για εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις, αλλά τους  νοιάζει για αυτούς που ‘’επιλέγουν (!) να μένουν εκτός αγοράς’’.

Σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, τονίζουν πως  ‘’τα «πράσινα επαγγέλματα», που συμβάλλουν στη βιωσιμότητα, μπορούν να αποτελέσουν σχεδόν ανεξάντλητη πηγή αξιοπρεπούς και εποικοδομητικής απασχόλησης. Πολλά από αυτά συνδέονται με μορφές κοινωνικής οικονομίας και απαιτούν αντίστοιχες προσαρμογές στις πολιτικές και τα προγράμματα απασχόλησης’’. Φαίνεται πως στην ‘’πράσινη οικονομία’’ επιτελείται …κοινωνικό έργο, πρέπει να κλείσουμε  τα μάτια στην εκμετάλλευση και τα κέρδη των επιχειρηματιών και  βέβαια να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για τους Οικολόγους-Πράσινους, είναι  ‘’ένα οικοδόμημα ειρήνης, όπου μετά από αιώνες συγκρούσεων, αίματος και πόνου κυριαρχεί η συνεργασία μεταξύ εχθρών και αντίπαλων - άλλοτε- στρατοπέδων’’. Φαίνεται πως  δεν έχουν ακούσει, για τον πόλεμο της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, για τον ευρωστρατό, ούτε για τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και του τσαλαπατήματος των εργατικών δικαιωμάτων. 

Σε ότι αφορά ειδικότερα την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την θεωρούν ‘’επιθυμητή γιατί βοηθάει στη σταθεροποίηση της δημοκρατίας, στην περιβαλλοντική αναβάθμιση, στην αναγνώριση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και στην ενθάρρυνση της κοινωνίας των πολιτών στα νέα κράτη μέλη’’.Κάποιος πρέπει να τους υπενθυμίσει  το βύθισμα των λαών της Ανατολικής Ευρώπης στη φτώχεια, καθώς και το τι σημαίνει οδηγία Μπολκενσταιν για τους εργαζόμενους σε ανατολή και δύση/

 Όχι μόνο είναι υπερ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά είναι και μαχητικοί απολογητές της πολιτικής της, απαξιώνοντας κάθε δράση ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ.διαμαρτυρόμενοι πως: ‘’Κάποιοι θεωρούν ότι η Ε.Ε. ευθύνεται μόνο για αντιλαϊκές πολιτικές, αυταρχικές συμπεριφορές, επιβολή περιοριστικών μέτρων χωρίς κοινωνική ευαισθησία κ.α. Άλλοι συνηθίζουν να φορτώνουν όλα τα προβλήματα στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ενώ ακόμα και η απαίτηση για διαφάνεια στη διαχείριση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων αντιμετωπίζεται συχνά ως επιδίωξη ελέγχου από τους γραφειοκράτες’’

Τοποθετούνται στην ουσία εχθρικά απέναντι στα δημοψηφίσματα ενάντια στο ευρωσύνταγμα, τονίζοντας πως  ‘’Η διαδικασία λήψης αποφάσεων, όπου ένα μέλος μπορεί να μπλοκάρει διαδικασίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι προβληματική…. Και βέβαια, αυτό που χρειάζεται η Ε.Ε. είναι να περάσουμε από τη διακυβερνητική συνεργασία σε ομοσπονδιακή δομή….σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη και ελεγχόμενη από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ομοσπονδιακή κυβέρνηση’’. Με άλλα λόγια στην πυρά Γάλλοι, Ιρλανδοί Και Ολλανδοί. Χαρείτε οικολόγους, που από τη μια θέλουν ..επιδοτούμενη αποκέντρωση και τοπικότητα με τζάμπα εργασία και από την άλλη διεκδικούν υπερεξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!

 Οι Οικολόγοι-Πράσινοι, μας πληροφορούν μεγαλόψυχα πως ‘’θα πρέπει να αναιρεθούν οι όποιες συνέπειες στα δικαιώματα από τις εφαρμογές ευρωτρομονόμων’’, την ίδια στιγμή που μας διαβεβαιώνουν πως τα ‘’Τα ευρωπαϊκά κινήματα με επιτυχία ώθησαν τη θεσμοθέτηση νόμων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων’’

 Ίσως κάποιοι αφελείς από εμάς να νόμιζαν ότι μπορεί οι Οικολόγοι-Πράσινοι να κινούνται γενικά εντός του συστήματος, αλλά τουλάχιστον στα θέματα της οικολογίας δεν θα μασούσαν τα λόγια τους. Ας δούμε πως μας διαψεύδουν μόνοι τους: ‘’Δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος τον πρωτοπόρο ρόλο της Ε.Ε. στο ζήτημα της προστασίας του κλίματος, ακόμα και αν δεν είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι με τους στόχους που έχουν τεθεί στο εσωτερικό’’.

Συμπερασματικά, η  λατρεία των Οικολόγων-Πράσινων για την ΕΕ και τις πολιτικές της, φθάνει στα όρια της πολιτικής ψύχωσης  ακόμη και για το περιβάλλον, ενώ η  ‘’κριτική’’ τους για τα θέματα της εργασίας θυμίζει …Μαρία Αντουαννέτα.

 Σημείωση: Όλες οι αναφορές στις θέσεις των Οικολόγων-Πρασίνων έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα τους (http://www.ecogreens.gr)

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Παναγιώτη Μαυροειδή από το ΠΡΙΝ.

Εννιά+ Μία  επισημάνσεις για τις διαχειριστικές, ακραία ευρω-λάγνες και εντός του συστήματος θέσεις τους

Στο πεδίο της οικονομίας οι Οικολόγοι-Πράσινοι μιλούν για ‘’Ανάδειξη και ισχυροποίηση της κοινωνικής οικονομίας (ως μη κερδοσκοπικού «τρίτου τομέα», πέρα από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο)’’. Με άλλα λόγια, δίπλα στην κυριαρχία του κεφαλαίου, που δεν αμφισβητούν  ζητούν να προστεθεί και ο ‘’τρίτος τομέας’’ των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Για να λειτουργήσει ο ‘’τρίτος τομέας’’ διεκδικούν τα ευρουλάκια από τον κοινοτικό και εθνικό προϋπολογισμό, δηλαδή από την τσέπη του κόσμου. Μπίζνες εκ του ασφαλούς, με τα χρήματα του κόσμου και φούμαρα για οικολογία.

Σε ότι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, τονίζουν ότι ‘’Δεν έχουμε λόγους να μην υποστηρίξουμε τη δημόσια διαχείριση όπου αυτή σέβεται τη βιωσιμότητα και λειτουργεί με διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, όμως οι περιπτώσεις αυτές είναι δυστυχώς περιορισμένες. Εξίσου, αν όχι περισσότερο απογοητευτικές είναι και οι επιδόσεις του ιδιωτικού τομέα. Όπου η Κοινωνική Οικονομία μπορεί να δώσει λύσεις, υποστηρίζουμε την επέκτασή της. Διαφορετικά επιλέγουμε κατά περίπτωση τη μορφή διαχείρισης που είναι κάθε φορά πιο συμβατή με τις αλλαγές που απαιτεί η στροφή προς τη βιωσιμότητα.’’. Συνεπώς η προσέγγιση τους είναι ταυτόσημη με αυτή  της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που τονίζουν πως καλό είναι να υπάρχουν δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά πρέπει να βγάζουν κέρδος.

Στο ζήτημα της εργασίας και του συνδικαλισμού, μιλούν για  ‘’συνδικάτα πέρα από συντεχνιακές λογικές, αυτόνομα, ελκυστικά στους εργαζόμενους και αποτελεσματικά στη δράση τους, στηρίζουμε μορφές κοινωνικής οικονομίας που υπερβαίνουν τη μισθωτή εργασία, προωθούμε αντιλήψεις που αποβλέπουν στη συνοχή της ομάδας των εργαζομένων και τη συμμετοχή τους στο παραγόμενο τελικό προϊόν’’. ….Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη δημιουργία και συντήρηση θέσεων εργασίας με κάθε τίμημα… η μισθωτή εργασία δεν αποτελεί τη μόνη μορφή κοινωνικής προσφοράς, και συχνά η αργία μπορεί να είναι εξίσου ή και περισσότερο δημιουργική… Μια κριτική από τη σκοπιά του χορτάτου μικροαστού και αστού. Δεν έχουν ακούσει για εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις, αλλά τους  νοιάζει για αυτούς που ‘’επιλέγουν (!) να μένουν εκτός αγοράς’’.

Σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, τονίζουν πως  ‘’τα «πράσινα επαγγέλματα», που συμβάλλουν στη βιωσιμότητα, μπορούν να αποτελέσουν σχεδόν ανεξάντλητη πηγή αξιοπρεπούς και εποικοδομητικής απασχόλησης. Πολλά από αυτά συνδέονται με μορφές κοινωνικής οικονομίας και απαιτούν αντίστοιχες προσαρμογές στις πολιτικές και τα προγράμματα απασχόλησης’’. Φαίνεται πως στην ‘’πράσινη οικονομία’’ επιτελείται …κοινωνικό έργο, πρέπει να κλείσουμε  τα μάτια στην εκμετάλλευση και τα κέρδη των επιχειρηματιών και  βέβαια να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για τους Οικολόγους-Πράσινους, είναι  ‘’ένα οικοδόμημα ειρήνης, όπου μετά από αιώνες συγκρούσεων, αίματος και πόνου κυριαρχεί η συνεργασία μεταξύ εχθρών και αντίπαλων - άλλοτε- στρατοπέδων’’. Φαίνεται πως  δεν έχουν ακούσει, για τον πόλεμο της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, για τον ευρωστρατό, ούτε για τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και του τσαλαπατήματος των εργατικών δικαιωμάτων. 

Σε ότι αφορά ειδικότερα την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την θεωρούν ‘’επιθυμητή γιατί βοηθάει στη σταθεροποίηση της δημοκρατίας, στην περιβαλλοντική αναβάθμιση, στην αναγνώριση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και στην ενθάρρυνση της κοινωνίας των πολιτών στα νέα κράτη μέλη’’. Κάποιος πρέπει να τους υπενθυμίσει  το βύθισμα των λαών της Ανατολικής Ευρώπης στη φτώχεια, καθώς και το τι σημαίνει οδηγία Μπολκενσταιν για τους εργαζόμενους σε ανατολή και δύση/

 Όχι μόνο είναι υπερ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά είναι και μαχητικοί απολογητές της πολιτικής της, απαξιώνοντας κάθε δράση ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ. διαμαρτυρόμενοι πως: ‘’Κάποιοι θεωρούν ότι η Ε.Ε. ευθύνεται μόνο για αντιλαϊκές πολιτικές, αυταρχικές συμπεριφορές, επιβολή περιοριστικών μέτρων χωρίς κοινωνική ευαισθησία κ.α. Άλλοι συνηθίζουν να φορτώνουν όλα τα προβλήματα στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ενώ ακόμα και η απαίτηση για διαφάνεια στη διαχείριση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων αντιμετωπίζεται συχνά ως επιδίωξη ελέγχου από τους γραφειοκράτες’’

Τοποθετούνται στην ουσία εχθρικά απέναντι στα δημοψηφίσματα ενάντια στο ευρωσύνταγμα, τονίζοντας πως  ‘’Η διαδικασία λήψης αποφάσεων, όπου ένα μέλος μπορεί να μπλοκάρει διαδικασίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι προβληματική…. Και βέβαια, αυτό που χρειάζεται η Ε.Ε. είναι να περάσουμε από τη διακυβερνητική συνεργασία σε ομοσπονδιακή δομή….σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη και ελεγχόμενη από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ομοσπονδιακή κυβέρνηση’’. Με άλλα λόγια στην πυρά Γάλλοι, Ιρλανδοί Και Ολλανδοί. Χαρείτε οικολόγους, που από τη μια θέλουν ..επιδοτούμενη αποκέντρωση και τοπικότητα με τζάμπα εργασία και από την άλλη διεκδικούν υπερεξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!

 Οι Οικολόγοι-Πράσινοι, μας πληροφορούν μεγαλόψυχα πως ‘’θα πρέπει να αναιρεθούν οι όποιες συνέπειες στα δικαιώματα από τις εφαρμογές ευρωτρομονόμων’’, την ίδια στιγμή που μας διαβεβαιώνουν πως τα ‘’Τα ευρωπαϊκά κινήματα με επιτυχία ώθησαν τη θεσμοθέτηση νόμων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων’’

 Ίσως κάποιοι αφελείς από εμάς να νόμιζαν ότι μπορεί οι Οικολόγοι-Πράσινοι να κινούνται γενικά εντός του συστήματος, αλλά τουλάχιστον στα θέματα της οικολογίας δεν θα μασούσαν τα λόγια τους. Ας δούμε πως μας διαψεύδουν μόνοι τους: ‘’Δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος τον πρωτοπόρο ρόλο της Ε.Ε. στο ζήτημα της προστασίας του κλίματος, ακόμα και αν δεν είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι με τους στόχους που έχουν τεθεί στο εσωτερικό’’.

Συμπερασματικά, η  λατρεία των Οικολόγων-Πράσινων για την ΕΕ και τις πολιτικές της, φθάνει στα όρια της πολιτικής ψύχωσης  ακόμη και για το περιβάλλον, ενώ η  ‘’κριτική’’ τους για τα θέματα της εργασίας θυμίζει …Μαρία Αντουαννέτα.

 Σημείωση: Όλες οι αναφορές στις θέσεις των Οικολόγων-Πρασίνων έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα τους (http://www.ecogreens.gr)